Categorie archief: Snacks

Krokettentour

krokettentour

Dat wij bij Culisjors liefhebber van de kroket zijn mag geen verrassing meer heten. Menig maal hebben we op dit adres deze krokante lekkernij al bezongen. De kroket in al zijn diversiteiten: het is nu eenmaal een dankbaar onderwerp op de redactie. Dus toen op een dag het woord ‘Krokettentour’ viel waren we er snel uit. “Op naar Amsterdam” klonk het al rap en steeds luider. Het kon niet anders dan dat de bakermat van ‘de croquet’ het decor van deze eerste editie zou worden. Lees verder Krokettentour

Stoofvleeskroket

Stoofvleeskroket

O kroket, jij krokant wonder van een snack! Op de redactie van Culisjors krijgen wij met regelmaat van de klok de vraag wat nou onze favoriete snack is. Een duivelse vraag natuurlijk, waarop wij steevast antwoorden dat alles uit de frituur ons even lief is. Nonsens natuurlijk maar we zijn er wel mooi vanaf. Dat echter de kroket hoog op het lijstje favorieten staat is een waarheid als een koe. En niet alleen de rundvlees variant. Nee, juist die grote variëteit en de mogelijkheid veel smaken te kunnen herbergen, zijn eigenschappen die wij zo waarderen in deze krokante rakker. Lees verder Stoofvleeskroket

Kip/Champignonkroket

pict10Hoogste tijd dat we het hier weer eens over snacks gaan hebben. Onlangs kruiste namelijk weer eens iets voortreffelijks ons pad. De kip/champignon kroket. Uit de koker van het sympathieke PB snacks te Hamont-Achel, België. Deze snackbereiders mogen dan een bescheiden website hebben, de kwaliteit is groots. Op zeker! De uit deze stal afkomstige bamischijf en goulashkroket rekenen wij tot de absolute top. En dat wil wat zeggen. Want juist bij deze snacks komt het op een precieze smaakbalans aan. Een goede bami of goulash kan je dag simpelweg maken. PB krijgt dat bij ons steevast voor elkaar.

Nu dus de kip/champignon kroket. De eerste vraag die we onszelf steevast stellen wanneer we een nieuwe snack ontdekken is: zouden we deze ook bestellen wanneer we niet in dit vak zouden zitten? Zonder er verder omheen te draaien, zou het antwoord bij de kip/champignonkroket een neen zijn. Dat er ragout in een kroket zit wil niet zeggen dat we meteen alle ragouts ook in het paneermeel kunnen rollen. Laten we wel wezen.

Tja, dan begint zo’n gepaneerde rakker al met een achterstand, nog voor de 180 graden er over heen zijn gejaagd. Maar dat deert hem niet hoor. Eenmaal in het knuistje maakt de kip/champignonkroket de achterstand ruimschoots goed. Wat een bite, wat een heerlijk zacht zalvige inhoud, wat een rustieke klasse! Deze snack pakt je op en neemt je iedere hap weer mee naar oorden waar men nog weet wat romig is. Subliem mondgevoel pur sang.

Zo zie je maar weer, in de cafetaria is intuïtie niets meer dan ballast. Onder hun specialiteiten rekenen ze bij PB ook de shoarma kroket. Mochten we hem ergens tegenkomen, bestellen wij hem meteen. Hoeven we niet eens over na te denken.[onecomsocialsharing]

 

Spablo

Spablo
Jongens, wat zijn we toch een vernuftig volkje met zijn allen. Beter goed gejat dan slecht verzonnen zou zo ’s lands credo kunnen zijn. Signatuur gerechten uit de Chinese en Surinaamse keuken promoveerden we al tot smakelijke snack. Nu is dan ook de Italiaanse keuken aan de beurt.

Met zijn aan de Bamsa gelijkende uiterlijk zet deze snack je meteen op het verkeerde been. Heerlijk vinden we dat! Die sensatie dat je een slokje cola neemt en er onderwijl achterkomt dat je abusievelijk het pilsje van de buurman had gepakt. Precies dat gevoel trof ons bij de eerste happen Spablo.

Dat klinkt dan weer niet direct als een aanbeveling. Uiteraard gaan we bij Culisjors niet over één nacht ijs en geven we iedere snack de tijd die hij verdient. En tijd verdient deze Spablo. Geeft het hem, en hij geeft je er zoveel voor terug. Want ze hebben het weer geflikt hoor, die jongens van Ad van Geloven. Dat volle, lichtzure en vooral hartverwarmende gevoel dat een goede Bolognese je kan geven. Het zit er allemaal in. Een schitterende prestatie.

Wellicht geen snack die je naast een patatje besteld. Maar als tussendoortje glorieert deze snack als geen ander. We zien hier dan ook een automatiek klassieker in spé. Of neem hem gerust wat later op de dag. Perfect met een glaasje rode wijn.

[onecomsocialsharing]

Febo’s borrelbox

We doen het zo graag hier op de redactie. Een paar pinten op het bureau, de voetjes omhoog en brainstormen maar. Even buiten de box denken. De inspiratie lekker over de burelen laten gieren. Op zeker. Helaas lukt ons dat tegenwoordig niet meer. Binnen no time zitten we met zijn allen weer in de box te denken. Aan de box kunnen we beter zeggen! Chapeau Febo met deze prachtige vinding! Een brainstormsessie, vrimibo, vergadering, functioneringsgesprek, wat geeft een betere impuls dan deze heerlijke borrelbox? Wij weten het niet. 1069270_517284801659399_1690557401_n

Roti Roll

Productfoto-RotiRoll

Ondanks dat het niet uit de frituur komt, kunnen wij op zijn tijd best genieten van een portie roti. Het is een prettig gerecht dat lekker makkelijk weghapt ondanks de groente die erbij wordt geserveerd. Kom daar maar eens om tegenwoordig zouden we bijna willen zeggen. Dus wat een perfecte geste van het bedrijf Topking (uitvinders van de vlammetjes!) om dit uitstekende gerecht te vatten in een snack. Het was even zoeken maar goddank lagen ze ineens te blinken in de vitrine van de snackbar om de hoek.

We blijven het altijd spannend vinden zo’n nieuwe snack proeven. Kan dat wel wat zijn? Is het niet wat ver gezocht een snack maken van een gerecht waar aardappel en boon zo’n prominente rol spelen? Op deze manier duurt het niet lang meer alvorens we hutspot gaan paneren… enz. Het is die heerlijke spanning die wij toch iedere keer weer blijven opzoeken en waarom we zo dol op dit vak zijn.

De eerste happen van zo’n nieuwe snack zijn dan altijd hetzelfde. Dat zoeken, over de tong laten rollen van de smaken, die twijfel, vind ik dit nu lekker? Ja? Nee? Ja! Pats dit is hem hoor. Prima snack. Dit is roti. Prima gevangen die smaak, chapeau Topking! Wat kan een gerecht toch heerlijk zijn wanneer het krokant omkorst is mensen!

Ja lieve mensen, die Roti Roll vonden we echt boven verwachting lekker. Zo graag hadden we hier een bindend besteladvies afgegeven. Maar verdomme we kunnen het niet. Want wat hebben ze met de zoutpot lopen schudden daar bij Topking. Dat had toch niet nodig geweest jongens? Zou het de onzekerheid zijn geweest? Hebben de vlammetjes alle Topking smaakpapillen naar de ratsmodee geholpen? Het heeft op de Culisjors redactie in ieder geval een paar pittige en, dat zal jullie wellicht niet verbazen, filosofische discussies opgeleverd. Want alleen dan raak je de essentie van waar we hier mee bezig zijn.

Een gids willen we zijn voor al die voor een vitrine staan en het niet meer weten. Die iedere keer maar weer hetzelfde kiezen. En altijd blijven denken: had ik maar. Voor jullie zijn wij er. Dat je vol vertrouwen kunt zeggen: “doe mij maar eens zo’n Bamsa” en dat je weet dat het goed zit. Dat is dan toch dat stukje autoriteit dat we hebben verworven. Daarom moedigen wij onze vrienden van Topking vanaf deze plek aan om de zoutpot wat eerder los te laten. Toe maar jongens, jullie rol kan het hebben. Op zeker.

Beriado

foto

Enige tijd geleden was de redactie van Culisjors uitgenodigd voor een treffen in de Belgische Ardennen. Toevalligerwijs deelden we het vervoer met een delegatie van de redactie van Frietkaart Tilburg. Een beetje regelmatig bezoeker hoeven we dus niet uit te leggen welke wending deze blog gaat krijgen. Inderdaad. Vlak over de grens bij Maastricht vroegen we de dienstdoende chauffeur bij de eerste afslag even aan het knipperlicht te kietelen. Want daar staat de niet te missen oranje keet van Frituur Woopy. De drie zat alweer in de klok, hoogste tijd voor een stukje 180 graden jolijt! Ons oog viel meteen op een reus van een snack die ons vriendelijk vanuit de vitrine toelachte. Een combinatie van twee van onze favoriete snacks: de berehap en de variado! In de volksmond ook wel de Beriado genoemd. Het variado gedeelte bestond uit stukjes frikadel en de onvolprezen cervela. Alsof ze wisten dat we langskwamen. Allez, in ons beste Frans zeiden we “un” en drukten priemend met de vinger op het glas. Bestelling succesvol geplaatst. De taal van de vetput spreken we allemaal. “Avec mayonaise” voegden we er vervolgens zelfverzekerd aan toe. Een twinkeling verscheen in de ogen van de bediende “ah, un connaisseur” leken ze te zeggen.

Bon. Na een kortstondig wachten werd ons de inmiddels gloepend hete Beriodo gepresenteerd. Een goed gevuld bakje mayoniase maakte het plaatje helemaal af. Een berehap an sich is al een behoorlijke rakker, de Beriado kunnen we gerust imposant noemen. Deren deed het ons uiteraard niet. De aanval is de beste verdediging is zo’n wijsheid waar je als rechtgeaarde Nederlander altijd op kan terugvallen in den vreemde. Op zeker.

Na de eerste happen maakte al snel een golf van heimwee zich over ons meester. Gevolgd door het besef dat wij en alleen wij koningen van de snacks zijn. Je bent potdomme nog geen 100 meter de grens over en niet alleen het asfalt is van inferieure kwaliteit. Die frikandel. Kraak nog smaak. De berehap. Niets van het kruidig boeket zoals wij het gewend zijn te bekennen. Ze mogen er dan een goed frietje kunnen bakken maar een moderne friture is zoveel meer dan een paar goede patatten. Wij van Culisjors.nl danken onze lieve heer op de blote knietjes dat we leven in een land, dat zich dat maar al te goed beseft.

Foto: Kiek d’n Duijs B.V. (voor al uw gevoelig plaatwerk)

Lihanboutje

LihanboutjeWeer zo’n klassieker die het stempel bijna vergeten snack mag krijgen. Het Lihanboutje mensen. In de jaren ’60 van de vorige eeuw hebben ze hem uitgevonden. Het Lihanboutje is dus niet alleen qua uiterlijk een oersnack te noemen. Vlees op een stokje. Dat zal toch op zijn minst de mannelijke helft van de bevolking aanspreken, moeten ze destijds gedacht hebben. Of bestond de vrouw als doelgroep überhaupt nog niet voor de gladde jongens uit de vetbranche? “Ze hebben al stemrecht, mooie janboel als ze ook nog eens gaan bepalen wat we in het vet laten glijden.” Het kan een plausibele gedachte geweest zijn natuurlijk.

Enfin, kappen met dat gemijmer we dwalen weer eens af. Het Lihanboutje. Prachtige naam ook, en inderdaad, laat deze naam vallen in een gezelschap van vrouwen: minstens 85% roept meteen “gadverdamme!”. Op zeker.

Waarom het een boutje heet hoeven we niet uit te leggen “maar waar slaat dat Lihan dan op Culisjors?” is natuurlijk een logische en terechte vraag. Geen idee, althans, een beetje. Het boutje is dus op smaak gemaakt met zogeheten Lihan kruiden. Of zoals de fabrikanten zeggen specifieke Lihan kruiden. Daar moeten we het mee doen. Verder is er verdomd weinig te vinden, wat deze specifieke melange nu precies is. En zo hoort het ook natuurlijk. Bij een beetje zichzelf respecterende snack is het zoveel mogelijk onduidelijk wat we nu precies achter de huig tikken.

Oersnack of niet, het Lihanboutje laat zich nog steeds prima achter die bewuste huig tikken, kunnen we vertellen. Nu zwichten wij al snel voor een snack met een paneerlaagje. De specifieke Lihan kruiden doen prima hun werk, een likje mayonaise erbij geeft wat ons betreft een 100% geniet garantie.  Vlees op een ijsco stokje, dat is toch ook gewoon prachtig? Een vleeslolly ‘avant la lettre’ zullen we maar zeggen!

Bamsa

BamsaDe vaste bezoeker van Culisjors.nl kan het niet zijn ontgaan dat wij groot liefhebbers van wijlen de Bon Bami zijn. Een snack die wij iedere dag nog missen. Onlangs gooiden we een balletje op bij fabrikant Ad van Geloven om deze snack een tweede kans te geven. Het antwoord was enigszins cryptisch maar eerlijk gezegd weinig hoopgevend. We denken nog aan een groots offensief, want wij snappen ook wel dat voor het bewerkstelligen van een terugkeer meer nodig is dan een enkele tweet.

Voorlopig kunnen we niet anders dan met weemoed terug te denken aan deze goddelijke snack. Wat is het dan mooi als lezers dit gemis zien en ons met veel enthousiasme tips geven over andere bami varianten “die ook prachtig smaken”. Enige tijd geleden ontvingen wij de tip eens een bami-satéschijf te proberen. In de volksmond ook wel de Bamsa genaamd. Net als de Bon Bami afkomstig van Welten Snacks, onderdeel van onze vrienden van Ad van Geloven. Bij Culisjors hanteren we een standaard beleid met betrekking tot tips van lezers: meteen proberen! Ja natuurlijk.

Maar het was te vroeg, destijds. Na twee happen serveerden we de Bamsa rigoureus af wegens niet goed genoeg. Om er lange tijd niet meer naar om te kijken. Het begon al met het feit dat het omhulsel niet van paneermeel is maar een krokant laagje dat tussen een loempia en viandel omhulsel hangt. Ook de smaak was onvoldoende meenden we, om er vervolgens het label “niet geschikt voor culisjors.nl” aan te hangen.

Achteraf gezien waren we gewoon niet correct bezig. De teleurstelling van het verdwijnen van de Bon Bami had ons bitter gemaakt. Zo bitter dat we onze objectiviteit lieten varen en een snack die er ook niets aan kan doen geen kans hebben gegeven. We hadden simpelweg tijd nodig. Niets menselijks is ons vreemd en wij zijn mans genoeg dat nu te erkennen. De Bamsa verdiende een tweede kans.

Die heeft hij gegrepen! Wat kun je toch aangenaam verrast worden als de vooroordelen opzij worden geschoven. De Bamsa is gewoon een heerlijke variant van de bamischijf. Het ontbreken van het ruwe paneerlaagje is even wennen maar aan krokantie levert de Bamsa he-le-maal niets in. Het geeft de snack zelfs zijn charme. Het is net even anders en dat geeft nou juist dat stukje afwisseling dat je zoekt als je eens ‘wat anders’ wil in de snackbar. Het bami gedeelte is gewoon dik voormekaar. Prima smaak, niet te gekruid, niet te flauw. De satésaus die door de schijf is verwerkt maakt het lekker smeuïg. Alles bij elkaar een snack die je gewoon eens moet bestellen. Wij doen dat nog steeds door eerst een Bon Bami te bestellen en wanneer we onbegrepen worden aangekeken om de Bamsa vragen. Het is een eenzame strijd. We kunnen alle hulp gebruiken.

La Trappe bitterballen

latrappebitterbalWat nou zo leuk is aan werken bij Culisjors.nl is dat je steeds vaker tips krijgt van enthousiaste lezers. Zo werden wij, toen we onlangs zaten te borrelen met onder andere de halve Frietkaart Tilburg redactie, door een vriendelijke jongeman gewezen op de La Trappe bitterbal. “Prachtig balletje, op zeker dat deze garnituur Culisjors waardig is”. “Dat maakt Culisjors wel uit” schreeuwden wij net iets te hard door de kroeg. Ga je met Frietkaart Tilburg naar de kroeg dan wordt er niet genipt. En ze waren al in opperbeste stemming na hun ontdekking van een parel van een cafetaria die avond. Binnenkort te lezen op Frietkaart Tilburg. De woorden eigengemaakt en nasibal zijn gevallen. En wat biertjes verderop: “dit is waarom we in dit vak zitten verdomme!” Enfin, direct een schaal van die wonderballen besteld uiteraard. En verdomd, dat viel niet tegen. Mooie donkerbruin van kleur, goed formaat en zeer prettige vulling. Lekker met een likje grove mosterd maar pas daar mee op mensen. Een te grove mosterd is funest, dat plakt niet en valt hups, zo weer van je balletjes af.
Wat zo mooi is aan deze bal is dat hij zich onderscheidt, maar niet te overdreven. Dat zien we gewoon te vaak. Dan moet het wiel onder het mom van kwaliteit weer eens opnieuw worden uitgevonden. Zo jammer en zo onnodig. Nee, laat deze La Trappe ballen een voorbeeld zijn. Mooie diepe donkere nuances, zonder dat je het gevoel krijgt midden in de winter een stoofvlees bitterbal weg te happen. Integendeel, ook in het zonnetje met een witte rakker in de knuistjes is dit wat ons betreft een bindend bestel advies!