Cafetaria Jasmijn

cafetaria jasmijn

Het is alweer een kleine 19 jaar geleden dat we met de voltallige redactie een drastisch besluit namen en onze toenmalige standplaats in het Twentsche land verruilden voor het bourgondische zuiden. Van Almelo naar Tilburg om precies te zijn, van patat- naar frietland. Jongens jongens wat was dat janken zeg. We kunnen hier een heel verhaal opsteken over een bourgondische inborst die eindelijk zijn thuis had gevonden maar in werkelijkheid zaten we iedere avond op de pot te sprayen van ellende. Pure heimwee. Haal een tukker uit zijn natuurlijke habitat en je houdt een zielig hoopje mens over.

Afscheid nemen bestaat niet” zong ooit de zanger met de eeuwig melancholische blik. En gelijk heeft ‘ie natuurlijk. Almelo heeft nimmer ons hart verlaten. Bruisende stad aan de Aa. Dus keren we geregeld terug om te controleren of er niet al te veel is veranderd. Dat valt goddank iedere keer weer reuze mee. Tot we onlangs werden gewezen op cafetaria Jasmijn. Nieuwe uitbaters in het pand waar ooit, lang geleden, het legendarische hamburgerrestaurant Mac Jojo was gevestigd. Een familiezaak waar zoals het een goede familie betaamd alle neuzen dezelfde kant op stonden. Wat een stel chagrijnen waren dat zeg. Ongekend. Maar wat een burgers, we dromen er nog regelmatig over, dat moet gezegd.

Cafetaria Jasmijn dus. Het gerucht dat ze daar zelf de friet snijden deed ons besluiten dat het hoog tijd werd voor een werkbezoek. Dat begon uitstekend met een bijzonder warm onthaal. De stapels kroepoek op de toonbank bevestigden ons vermoeden. Er was hier sprake van een link met de Oriënt. Prachtig. Want zo moet het zijn. Niks schoenmaker blijf bij je leest, we willen fusion in de snackbar. En ze hadden niet alleen kroepoek mensen. Eigengemaakte loempia, patat- Cha siew, -Babi pangang en -Foe yong hai. O, wat een feest daar in de oost!

Ja dan heb je ons te pakken hoor. Dan gaan de oogjes glimmen, vegen we de mond af en fluisteren we naar elkaar “Parel van een frituur, op zeker”. Zo makkelijk? Ja, zo makkelijk. Want hoewel de frieten prima waren, misten we nog wel de finesse die we hier in het Zuiden inmiddels gewend zijn. Friet bakken is een ambacht natuurlijk, een metier dat nu eenmaal oefening vergt. Dus laat deze uitverkiezing een aanmoediging zijn. Voor de vriendelijke eigenaren maar vooral voor alle Almeloërs. Ga er massaal een frietje halen en binnen no time hebben ze het vak daar onder de knie. Meer win win kan een situatie niet worden.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.