De grote mayonaise test. Wat keken we er naar uit op de redactie van Culisjors, lieve mensen. Nou en of. Vorig weekend was het eindelijk zover en jawel, daar zit je dan. Hoppatee, 11 bakjes met glimmende, geanonimiseerde emulsie voor de neus. “Dippen maar Culisjorsie” leken ze ons toe te schreeuwen. “Pas maar op smeerlappen” was onze repliek, Culisjors maak je de kop niet gek, met je praatjes. Op zeker. Weapons of choice waren friet, mini frikadelletjes en stukjes brood. De delletjes hebben we maar direct naar binnen geduwd. Voor de smaak maar vooral voor de rest van het testpanel ze achter de huig wist te tikken. It’s a dog eat dog world zoals ze dat over de grens zo treffend weten uit te drukken.
Voor het echte proeven is neutraler materiaal vereist. We gingen meteen voortvarend aan de slag. Als een razende gingen we ze één voor één af. Die eerste o zo belangrijke indruk nauwkeurig vastleggend. Nauwkeurig. We proeven het woord nog even op de tong alvorens het hier op te tikken. Zo graag willen we hier een instituut van de goede smaak worden, deskundig en bovenal betrouwbaar. Uw gids in de jungle der vettigheid. Maar jongens jongens, 11 stuks mayo, achter mekander over diezelfde tong laten glijden. Het is een aanslag voor iedere papil die hij heeft. Een ongemakkelijke onrust werd ons meester.
Dan zit er maar één ding op: filteren. Die paar smerige exemplaren en vooral de middelmaat rücksichtslos uit de competitie verwijderen. Belangrijkste afvallers bleken Calvé, Zaanse Mayonaise (middelmaat) en Tons Belse en Hollandse Mayonaise te zijn. Die laatste twee trachten een zekere ambachtelijk culinaire uitstraling te hebben. Daar hebben ze dan echt dat kekke potje en de praatjes van de fabrikant voor nodig. De smaak is ronduit teleurstellend was unaniem het oordeel.
Een unaniem oordeel over de beste mayonaise bleek simpelweg onmogelijk. Hoe kan dat ook in zo’n rijk landschap van merken en smaken? We geven het je te doen. Toch is de uiteindelijke top drie er één geworden waar we allemaal met goed fatsoen onze handtekening onder wilden zetten.
Nummer drie: Hellmann’s Real Mayonnaise. Prachtige smaak. Mooi vol en laat je precies doen wat je van een klasse mayonaise verwacht: nogmaals dippen. Doet qua smaak niet onder voor de winnaar. Nadeel van Hellmann’s is de gelatineuze structuur. Je kan er plakken van snijden en dat is voor de friet desastreus. Gewoon kopen voor op de boterham dus.
Op nummer twee de absolute verassing: Euroshopper Mayonaise! Een prima saus gewoon, uitstekend in balans was het oordeel van de jury. Even kregen we het gevoel in een test van TV programma Kassa te zijn beland. De woorden ‘beste’ en ‘koop’ stonden op het punt te vallen. Een dreigend gebalde vuist in combinatie met een licht agressieve blik wisten dat te voorkomen.
Nummer één: afkomstig van, hoe kan het ook anders, onze zuiderburen D&L (Devos Lemmens) Mayonaise. Heerlijke smaaksensatie en kleeft perfect aan de fritten. Waar veel mayo’s de balans naar de zoete danwel zure kant laten uitschieten laveert D&L subtiel langs deze kritieke punten. Compleet, vol romig en majestueus. Korter kunnen we het niet samenvatten. Me dunkt.